kalbime yazıyorum

Bana adını yazmak düşmüş bu beyaz kağıtlara ey sevgili!!!

Adını yazmak;

Şu yukarı çizgi; Öfkesi Ömerin, şu iniş; Sana inandım diyen sükûneti.

Şu uzaklarda kalan çizgiler, noktalar;

Senin barış günü, bize artık burada kalacak ev mi kalmıştır derken yaşadığın mahzunluğun.

Şu gül senin adındır ya Rasulallah.

Şu ortaya çıkan yazı senin gülcemalin, alemlere rahmet olarak yaratılışının.



İşte nakşediyorum , İşte yazıyorum adını,

titreyen paramparça bir yürekle...

İşte yazıyorum adını,mahcupluğuyla senden utanmanın...

İşte,

İşte yazıyorum adını, bu beyaz kağıtlara...

Herkes öyle sanıyor,

Herkes adını bu beyaz kağıtlara yazdım diye biliyor,


-Anam babam sana feda olsun ya Habiballah-

Ben aslında senin adını kağıtlara değil,

harf harf, lime lime, nokta nokta,

Kalbime...


KALBİME yazıyorum....