hüseyni hayat, ölümümüzü hüseyni ölüm kıl

Nasıl bakardım mahşerde Resulullah’ın yüzüne? Bizi sana ulaştıran evladlarının mubarek vücudlarını paramparça eden zalimlerin yanında yer alarak nasıl “ya Resulullah ben senin sünnet ehlinim” diyebilirdim? Muhammed (as) sünnisi değil emevi sünnisi olduğum yüzüme çarpıldığında hangi yüzle Resulullah’tan şefaat beklerdim?

Yıllarca bu katliamdan tarihte kalmıştır, bugün bunu konuşmak yersizdir diye bahsetmediler. Bahsedenlere fitneci,bölücü damgası vurdular. İmam Hüseyin’in insanları kulların kulluğundan kurtarıp, yalnız Allah’a kul olmaya davet etmek için başkoyduğu şanlı kıyamını koltuk kavgası olarak sunarak iyice alçaldılar..Aşura günü hz. Adem’in tevbesinin kabul olmasından, hz. Nuh’un gemisinden,hz Yunus’un balığın karnından , hz Musa’nın firavundan kurtulmasından bahsettiler. Bu kutlu olayları asıl tarihlerinden saptırarak kerbelada yaptıkları zulmü unutturdular, dikkatlerimizi başka yöne çektiler. Resulullah’ın evlatlarını katletmekten ötürü tuttukları şükür orucunu bize sünnet orucu diye sundular.Sıffin savaşı sonrası hakem olayıyla başlayan düzenbazlık serisine kapıldık, uyanamadık…Bizler aşura gününde hep sevindik.. Aşura tatlısı pişirip dostlarımıza ikram ettik.. Bilseydik bu günde hz. Hüseyin ve ashabının susuz kaldığını, vallahi değil o tatlıyı yemek su dahi içmezdik o günün hürmetine.

İmam ve ashabının bu kutlu kıyamından sıradan bir savaş edasıyla söz ettiler. Zulme rıza göstermeyen o mübarekleri tanıtmayarak bugünkü pısırık ümmetin oluşmasında baş rol oynadılar. Kardeşinin gözleri önünde mübarek başının bedeninden ayrılmasına şahid olmasına rağmen Allah’tan hayırdan başka hiçbirşey görmediğini söyleyen sabırlar anası zeynebe kulak vermeyerek Allah’tan hayırda gelir şerde gelir deme gafletinde bulundular.. Veyl olsun o imam bildiklerimize ki bize gerçek imamları tanıtmadılar. Veyl olsun o bel’amlara ki yıllardır yezid denen mel’unu İslam ümmetine musallat eden, İslam dinini temelinden yıkmaya çabalayan büyük fitneyi, vahiy katibi olarak tanıttılar.Ve yine veyl olsun insaftan yoksun, alim bildiklerimize ki heva ve hevesleri uğruna dini ayaklar altına alan, ilahlık taslayan zalim sultanları imam diye tanıttılar..

Madem ki bizler bu mektebin öğretmeni olarak Zeynebi biliyoruz, o zaman bizlerde haykırıyoruz ki yer gök şahid olsun biz rabbimizden hayırdan başka hiçbir şey görmedik..İmam Hüseyin’in şehadeti, zulme karşı kıyam asrının başlangıcıdır. Aşuranın her yer ve zamana yayılmasının, Kerbela’nın her zemin ve mekanda yayılmasının sırrı işte budur. Hz. İbrahim’in Allah yolunda dökmesi nasib olmayan kan İmam Hüseyin tarafından dökülerek Allah’ın kanı “sa’rullah” sıfatına erişmiştir ve bu ruhuyla “Her gün aşura, her yer kerbela” serencamını gerçekleştirmiştir.

Diriliği hareket eden bir vücud olarak algılayanların şehadetin ne anlam ifade ettiğini anlamaları beklenemez.. Şehadet bir yenilgi şekli değil, bir zafer, bir inkılâp şeklidir.

Her devrimin iki yönü vardır: kan ve mesaj! Kan risaletini Hz. Hüseyin yüklenmiştir. Mesaj risaletini ise Hz. Zeyneb…Zeyneb (as) ın kendi dünyasında kerbelanın ne anlam ifade ettiğini yine O’nun şu sözlerinden öğreniyoruz: “Soyumuza bu kadar yücelik ve büyüklüğü veren Allah’a şükürler olsun!”

Mesajı olmayan kan tarih içinde yok olur, dilsiz kalır.. Çünkü: “Gidenler Hüseynî bir iş yaptı, kalanlarsa Zeynebî bir iş yapmalıdır…”

Ya Rab..Kurban olayım hikmetine ki kerbela öğretmeni Hz Zeyneb’i bizlere ulaştırdın, bizleri mesajsız bırakmadın.Kurban olayım kudretine ki kerbela yazarı imam Seccad’ı da bizlere ulaştırdın, bizleri ehlibeytsiz bırakmadın.

Ya Rab.. Hüseyin ve Zeyneb’in hakkı hürmetine bizi onların dostlarından, ve izleyicilerinden kıl, bizim hayat ve yaşantımızı hüseyni hayat, ölümümüzü hüseyni ölüm kıl.amin…