Faniler Değil Baki Olan Bilsin

İslâm tarihînin ilk yıllarında Medine-i Münevvere'de bazı fakirlerin kapılarına meçhul bir kimse her sabah bir çuval erzak bırakmaktaydı. Bir sabah o fakirler uyandıklarında baktılar ki, kapılarına erzak konmamış. Sebebini merak ederlerken o esnada içli bir salâ sesi duyuldu ve Medine-i Münevvere Hazret-i

Ali -radıyallâhu anh-'ın torunu Zeynel Abidin Hazretleri'nin vefatı ile çalkalandı. Herkes derin bir mateme büründü.

Bu peygamber evlâdına karşı son vazifeler itina ile yapılmaya başlandı. Sıra mübarek naşının yıkanmasına geldiğinde bu şerefli vazifeyi yapacak olan zat, mevtanın sırtında içi su toplamış büyükçe yaralar görünce şaşırdı. Sebebini anlayamadı. Yakınlarına sorduğunda ise, ehl-i beytten orada bulunup bu sırra aşina olan bir kimse, şunları söyledi:


"- Zeynel Abidin Hazretleri her sabah hazırladığı erzak çuvallarını sırtında taşıyarak erkenden fakirlerin kapısına götürür ve kimseye görünmeden geri dönerdi. Halk da bu çuvalları kimin bıraktığını bilmezdi. Sırtında gördüğünüz yaralar, işte o çuvalları taşımaktan ötürü oluşmuş yaralardır."